Diakonia
wychowawcza
Ruchu Światło - Życie


Strona główna   l   Nasze spotkania   l   Materiały   l   Wspomnienia z wyjazdów   l   Kontakt


POWAŻNA IMPROWIZACJA

Uczestnicy stoją w kręgu. Prowadzący wybiera 2 osoby. Jedna z nich jest kotem a druga myszką. Osoby stojące w kręgu stoją w bliskiej odległości obok siebie. Mysz i kot stoją naprzeciwko siebie po za kręgiem utworzonym z pozostałych uczestników. Kot zaczyna gonić mysz. Zarówno kot jak i mysz wydają odgłosy tj. miauczenie i piszczenie. Osoby goniące się mogą być zmieniane. Wystarczy aby osobą będąca kotem lub myszą wepchnęła do wnętrza kręgu jednego z stojących uczestników. Wówczas osoba ta zajmuje miejsce poprzednika czyli kota bądź myszy. Ćwiczenie energetyzujące.Osoby stoją w kręgu mocno trzymając się pod ręce. Jeden z uczestników stoi po za kręgiem. Odgrywa rolę wilka. Natomiast prowadzący wybiera jedną spośród osób stojących w kręgu jako owieczkę. Zadaniem osób złączonych w kręgu jest takie kierowaniem okręgiem w jedną bądź drugą stronę aby wilk nie złapał owieczki. Ćwiczenie energetyzujące.Uczestnicy łączą się w pary z osobami z którymi mają mniejszy kontakt. Przy muzyce pierwsza z osób wykonuje płynne ruchy, które powtarza partner. Zostaje dodany impuls. Polega to na tym, iż partner wykonuje ruch w stronę jakiejś części ciała partnera ale nie dotykając go. Partner uchyla się przed przesyłanym impulsem. Następnie partner odwzajemnia impuls. W taki sposób osoby w parach mogą odgrywać różne sceny. Następnym dodawanym elementem jest podmuch. Partner dmuchając w stronę partnera sprawia, że zaczyna się on poruszać tzn. może być odpychany bądź przyciągany itp. Ćwiczenie na wyobraźnię i energetyzujące.Uczestnicy dzielą się w grupy po dwie osoby. Prowadzący przedstawia role w jakie mają się wcielić osoby biorące udział w zajęciach. Osoba A jest bankierem, który pracuje w firmie podwajającej pieniądze wpłacających je osób. W związku z długim stażem pracy i dużą wysokością odłożonych pieniędzy spełnia swoje marzenie i kupuje nowego czarnego mercedesa. Samochód ten stanowi dla osoby A całe życie. Zawsze przyjeżdża godzinę wcześniej do biura i stawia samochód prosto w okna swojego gabinetu. W porach lunchu wygląda z 7 piętra na którym znajduje się jego biuro aby podziwiać samochód. Osoba b nie jest zbyt bogata. Pewnego dnia znajduje w gazecie ogłoszenie osoby A o podwajaniu zysków przez znaną firmę. Postania zainwestować swoje pieniądze. Aby udać się do firmy jedzie swoim starym samochodem. Auto było niegdyś czerwone ale zżerające je rdza spowodowała, iż właściciel namalował na nim żółte kwiaty. Osoba B podjeżdża pod biuro ale nie może znaleźć wolnego miejsca. W pewnym momencie widzi mała przestrzeń koło czarnego mercedesa osoby A. Improwizacja rozpoczyna się od momentu gdy osoba A widzi z okna swego biurowca jak osoba B próbuje wjechać w miejsce parkingowe. Należy dodać, iż osoba B jest typem hipisa, któremu jest wszystko jedno. Na polecenie prowadzącego osoby wcielają się w role. Po 6 minutach prowadzący przerywa. Następnie podchodzi do każdej z pary aby zaprezentowała swoją scenkę.Uczestniczy dzielą się na osoby A i B. Osoby A siadają w kręgu tyłem do siebie. Osoby B siadają naprzeciwko osób A tworząc również krąg. W ten sposób powstają dwa kręgi wewnętrzny i zewnętrzny. Prowadzący zadaje pytania, które należy uzupełnić według własnego zdania. Najpierw zaczynają osoby A. Po każdej danej odpowiedzi następuje krótka dyskusja na temat wypowiedzianego zdania między osobami A i B. Następuje zmiana osób B, które się przesiadają na miejsce osoby B siedzącej po prawej stronie. W ten sposób krąg zewnętrzny porusza się w rytmie wskazówek zegara. Gdy cały okrąg powróci na swoje miejsce następuje zamiana. Osoby A tworzące krąg wewnętrzny przesiadają się na miejsce osób B i to teraz one przemieszczają się po okręgu. Dzięki temu każdy uczestnik może porozmawiać z każdą osobą.W tym ćwiczeniu osoby dzielą się w pary. Znajdują sobie miejsce w Sali tak aby mogły swobodnie rozmawiać. Prowadzący rozdaje uczestnikom kartki na których opisane są role w jakie mają się w cielić. Osoby A stają się 85 letnimi matkami. Samotnie zamieszkującymi 4 pokojowe mieszkanie. Odwiedza je Pani z opieki społecznej oraz codziennie córka o godz. 12 30. Drugie dziecko znajduje się za granica. Dodatkowo matki posiadają kota Mruczka. Często bywa również tak, iż sąsiadka przynosi im świeże gazety. Osoby B są córkami. Mają po 52 lata i przychodzą do matki z wizytą w celu przeprowadzenia poważnej rozmowy. Chcą oddać matki do domu starców. Osoby A nie wiedzą z jakim problemem przychodzą do nich osoby B. Na sygnał prowadzącego uczestnicy zaczynają odgrywać role. Po przeprowadzeniu 10 minutowej rozmowy prowadzący przerywa konwersacje. Zaprasza matki aby utworzyły krąg, za każdą matką stoi jej dziecko. Prowadzący prosi aby matki zamknęły oczy i podzieliły się z emocjami i odczuciami jakie im towarzyszą. Po wypowiedzeniu się następuje zamiana miejsc matek z córkami. W tym momencie córki opisują swoje odczucia z przeprowadzonej rozmowy. Kolejnym etapem wcielenia się w role jest prośba prowadzącego aby matki stanęły pod jedną ścianą Sali a dzieci pod druga. Na dany znak matki podchodzą na taką odległość do swoich dzieci na jaką czują swoją więź. Prowadzący podchodzi kolejno do osób A pytając dlaczego stanęły w takiej odległości. Następnie córki wykonują takie samo polecenie. Po wcieleniu się w role uczestnicy siadają wspólnie w kręgu zastanawiając się czym różni się śmieszna improwizacja od poważnej. Rozmawiają również o swoich indywidualnych przeżyciach oraz mówią co oni by zrobili w podobnej sytuacji. Większość osób zgodnie twierdzi, iż nigdy nie oddałyby swoich rodziców do domów starców. Również opinie na temat różnic między improwizacjami są podobne. Poważna improwizacja skłania nas do refleksji oraz postawieniu się w roli, która w życiu prawdziwym ma prawo się wydarzyć. Skłania również do wzbudzenia w sobie swoich indywidualnych wspomnień. Natomiast śmieszna improwizacja jest tak naprawdę bardziej aktorskim odegraniem roli niż wcieleniem w nie swoich emocji i refleksji.

WSTECZ